Clica una miniatura per anar a Google Books.
S'està carregant… Works and Lives: The Anthropologist as Author (1988)de Clifford Geertz
Cap S'està carregant…
Apunta't a LibraryThing per saber si aquest llibre et pot agradar. No hi ha cap discussió a Converses sobre aquesta obra. Sense ressenyes | afegeix-hi una ressenya
Premis
This major work, now available in paperback, by one of the world's leading anthropologists discusses the style, imagery and metaphor of the great anthropologists, thereby developing Geertz's claim that doing good anthropology is like writing good literature. No s'han trobat descripcions de biblioteca. |
Debats actualsCapCobertes populars
Google Books — S'està carregant… GèneresClassificació Decimal de Dewey (DDC)301Social sciences Social Sciences; Sociology and anthropology Sociology and anthropologyLCC (Clas. Bibl. Congrés EUA)ValoracióMitjana:
Ets tu?Fes-te Autor del LibraryThing. |
Vier antropologen passeren de revue. Lévi-Strauss weeft in Tristes tropiques eigenlijk zes verschillende verhandelingen door elkaar. Evans-Pritchard geeft enigszins onderkoeld de feiten weer zoals ze zijn. Aan Britse superioriteit van niet te twijfelen. Malinowski is de wetenschapper die de inboorling speelt, al zou hij liever de inboorling zijn die wetenschapper speelt. Ruth Benedict plaats 'hen' voortdurend tegenover 'ons'. En eigenlijk doen ze dat impliciet allemaal, de antropologen. Zij proberen immers het vreemde begrijpelijk te maken. Etnografie is een vorm van vertalen. Geertz noemt het een interpretatieve wetenschap. Ze probeert het andere te beschrijven in termen van het vertrouwde. De confrontatie tussen beide is inherent aan de praktijk en in de loop van de evolutie van het vakgebied, is dat alleen maar duidelijker geworden. De etnografen weten inmiddels wel dat ze zich niet kunnen losmaken van hun eigen culturele achtergrond.
Het schrijven heeft nog een andere functie. De antropoloog wil ons overtuigen dat wat hij beschrijft, waar is. Het is geen fictie, maar realiteit. En om ons te overtuigen dat hij echt 'daar' geweest is, gebruikt hij - oh paradox! - literaire kneepjes. Zoals Geertz zelf doet als hij in zijn essay over het Balinese hanengevecht beschrijft hoe hij pas echt contact maakte met de dorpelingen toen hij met hen op de vlucht sloeg voor de politie. Opeens was hij een van hen. En daarmee komt Geertz zelf in beeld, met zijn lange, gelaagde zinnen vol nuances en referenties, die zijn betoog soms eerder vertroebelen dan verhelderen. Voor een antropoloog, die cultuur benadert als een web van betekenissen gegrond in symbolische handelingen en objecten, is de benadering van zijn vakgebied als een vorm van 'literatuur' ongetwijfeld een logische stap. Voor de lezer is het een eye opener. ( )