IniciGrupsConversesMésTendències
Cerca al lloc
Aquest lloc utilitza galetes per a oferir els nostres serveis, millorar el desenvolupament, per a anàlisis i (si no has iniciat la sessió) per a publicitat. Utilitzant LibraryThing acceptes que has llegit i entès els nostres Termes de servei i política de privacitat. L'ús que facis del lloc i dels seus serveis està subjecte a aquestes polítiques i termes.

Resultats de Google Books

Clica una miniatura per anar a Google Books.

S'està carregant…

The 'Johanna Maria' (1930)

de Arthur van Schendel

MembresRessenyesPopularitatValoració mitjanaMencions
934289,076 (3.58)2
Afegit fa poc perBrazgo67, robwink, hpvanlit, GerdaSvW, gb38, peterdj
Biblioteques llegadesArthur Ransome
S'està carregant…

Apunta't a LibraryThing per saber si aquest llibre et pot agradar.

No hi ha cap discussió a Converses sobre aquesta obra.

» Mira també 2 mencions

Es mostren totes 4
(English-language version here.)

Het fregatschip Johanna Maria gaat over de veertigjarige carrière van een zeilschip, en over een zeilenmaker die over de decennia met haar vergroeit. A man and his ship, met andere woorden, of misschien A ship and her man.

Klassiek mooi was dit, sentimenteel in de ouderwetse stijl die mijn ouders en grootouders zouden kunnen appreciëren. Af en toe gaat Van Schendel echt wel op de emoties werken, maar niet zozeer dat pathos de boventoon wordt. Qua roman heeft dit boek veel gemeen met de sentimentelere boerenromans van het Naturalisme (à la Streuvels), met andere Neoromantisch romans (à la Den Doolaard of misschien The old man and the sea): het zwijgende weerstaan van misbruik, het jarenlang werken voor een schrale en onzekere uitkomst, het vergroeien van mens en natuur.

Soms heeft deze roman zelfs iets weg van zielige dierenboeken, van het type waar de familiehond of het racepaard gestolen wordt en in allerlei criminele milieus verzeilt: Het schip, doorheen wisselende eigenaars, namen, en handelsmarkten, geraakt regelmatig aan lagerwal in steeds een andere van de wereldzeeën. Maar steeds is er de trouwe zeilmaker die zo goed hij kan voor zijn schip zorgt.

Al bij al viel me dit wel in de smaak. Niet té sentimenteel, best wel onderhoudend, en op smaakvolle wijze nostalgisch naar de afgedankte vaardigheid nodig voor het hanteren van een volschip. Zeven op tien! ( )
  Petroglyph | Jan 13, 2019 |
Toen gelezen omdat ik wist dat het een favoriet van de leraar Nederlands was, vond er toen niet veel aan. Weet er nu niets meer van.
Misschien eens herlezen? Later: Nee, hoeft niet, zie: https://www.dbnl.org/tekst/anbe001lexi01_01/lvlw00542.php#541
Het beste: de neo-romatiek eraan. ( )
  EMS_24 | May 28, 2014 |
Prachtig. Het schip wordt beschreven als organisch leven, nukkig en dergelijke. Breed uitgeschreven, in een heel bijzondere, barokke stijl, die perfect past bij het thema.
Al eerste keer gelezen toen ik 16 was, en ondanks de bijzondere, barokke stijl kon ik het erg smaken ( )
  bookomaniac | Aug 23, 2010 |
Aug 2008 - Na 'De grauwe vogels' maar meteen doorgegaan met deze titel van mijn middelbare school-boekenlijst. Toen niet (uit)gelezen, ik meen dat we klassikaal een aantal hoofdstukken hebben voorgelezen, dat gebeurde in 1977 nog.

Nu, nog pas op een derde, vind ik Van Schendel teveel Hollywoodtrucs toepassen.
1. Hij laat personages onrecht ondergaan, zodat je - ja, Hollywood werkt natuurlijk wel - als lezer om genoegdoening schreeuwt.
2. Het machteloos moeten toezien hoe zijn alcoholische vader zijn moeder en zus mishandelt - behalve de laatste keer, maar dan beheerst Jacob zich toch nog en gaat meteen door het huis uit, de vaart op - voorziet Brouwer van een geldig motief voor geweld (zoals bij rechtvaardige wrekers 'buiten de wet' in westerns), in het geval dat hij uit wil halen tegen een ploert. Kandidaat is "de derde stuurman", hoewel die op dit punt van het boek al weer van het schip af is). Laat ik precies zijn. In eerste instantie las ik de scènes met de vader als illustratief voor de persoon die Jacob wordt; dit is zijn achtergrond.Jacob is een hardwerkende, edele, zwijgzame man. Maar als Van Schendel hem plots een agressief voornemen richting de derde stuurman Van Nes laat uitspreken - het lijkt overigens 'dwaalspoor' - heeft Jacob krediet bij de lezer, precies zoals in Hollywoodvechtfilms. 'Het is voor een goede zaak'.
[Na het einde:] Inderdaad keert Van Nes terug op het einde van het boek... {einde add]
[sept'08: Willem-Jan Otten noemt, in 'Het innerlijke schip', opgenomen in De letterpiloot, dit eerste gedeelte zeitgemäss, passend bij de destijds populaire "tranentrekkende armoede-romans", zoals Ciske de Rat. Hier duid ik psycholigiserend terwijl Otten navolging van een genre ziet. Elders is Otten spiritueel - over de liefde van Brouwer voor het schip en over de verstandhouding schip-Brouwer - waar ik 'nuchter' ben (danwel gebrek aan verbeeldingskracht toon)]
3. De romantiek van een zeilschip dat 'leeft' (en mak schaap is in de handen van Brouwer) is me teveel van het goede. Een schip is geen vrouw of getalenteerd paard dat zich alleen door de goede cowboy laat temmen. Nog het meest te pruimen is het schip als symbool van heelwording, 'met hard werken kun je aangedaan leed ongedaan maken'. Kijken of die betekenis er later in wordt gelegd [antwoord na lezen hele boek: nee, Het schip wordt gebruikt (1) om kort na te denken over: wat zijn al die levensprojecten waard (2) als symbool voor zijn zus, de persoon die hem de meeste warmte heeft gegeven, meest betekenisvol voor hem is geweest (3) om aan te bewijzen dat het loont je dagelijks werk met zorg en liefde te doen (maar dit bewijs overtuigt natuurlijk niet, daar Van Schendel als een god zijn universum bestiert].
4. Ook zie ik opnieuw het lijntje van een zich onder invloed van alcohol misdragend personage (kapitein dit keer) en een 'goed personage' dat duldt en o zo nobel is. Maar Brouwer is fletser dan Kasper van 'De grauwe vogels'. Ook eender is de reeks slagen van het lot. Bij de eerste kapitein vallen elke reis kindjes weg en zijn vrouw wordt gek.
5. Brouwer blijft teveel van bordkarton. Van Schendel laat maar zo jaren verstrijken en Brouwer doet niets anders dan op dat schip zijn ding doen. Bij Kasper verstrijkt de tijd in minder grote brokken. Dan stoort de simpele chronologische verteltrant minder dan bij het Fregatschip Johanna Maria. Ook het leven van Kasper is rijker.
6. Eender is ook een kundige, zwijgzame hoofdpersoon wiens daden spreken. Af en toe zegt hij iets, in eenvoudige woorden. Dat is dan altijd treffend. De man dwingt respect af door zijn kundigheid. In het geval van Brouwer: daarom wordt hij niet belaagd door matrozen en kan hij de stille waardigheid handhaven. Want stel je voor dat hij zich fysiek zou moeten verweren, uit lijfsbehoud. Ook zijn de meeste zeelieden 'goede mannen', die zich meteen schikken naar de kundige Brouwer, ofschoon allen vaststellen dat Jacobj stug is. Zo kan Brouwer makkelijk als Nobele Binnenvetter worden neergezet. Hij krijgt het niet moeilijk.
De 'treffende woorden' van Brouwer over de kapitein overtuigen echter minder dan die van Kasper over zijn halfbroer. Brouwer heeft geen band met de kapitein, weinig contact en geen nabije kennis van diens leven. Het begrip is sjabloonachtiger, Brouwer als halve Jezus. De halfbroer van Kasper woont vele jaren bij hem in huis en zorgt voor behoorlijk veel overlast.

Van Schendel schurkt aan tegen de romantiek van de edele wilde. Eerlijke, hardwerkende zeelieden (Blaauw en zijn vrienden, waaronder Brouwer) tegenover gespleten 'intellectuelen' (mannen met een tong, praters). Verder in het boek laten de kapiteins het werk vaak over aan het lagere personeel, drinken of maken ruzie. Drinken doen de matrozen ook,maar dan weer eerlijker.

Aanvulling, op 2/3 van het boek:
Vanaf H.14 trekt het boek bij. Thema wordt de zin van het leven.
(a) Brouwer stelt zich vragen over zijn obsessie voor het schip. Werken om in je levensonderhoud te voorzien, begrijpelijk. En werken met passie, oke. Maar zijn zucht naar de Johanna Maria is meer dan dat en waarom, wat is het waard.
(b) Van Schendel hint dat het surrogaat van zijn zus is, de enige van wie hij liefde naar hem voelde uitgaan.

Ook het verstrijken van de tijd geeft een zeker tragisch glans. Brouwer en de Johanna Maria (al minstens vier keer van naam veranderd) slijten allebei. En tot slot wordt Brouwer eindelijk eens belazerd - eindelijk, want het begon op te vallen dat hij al die jaren maar zijn geld 'in veilige handen' achterliet, dat hij het kan laten opsturen en dat hij maar niet beroofd wordt.

Detail, inventio: hoe Van Schendel Brouwer zijn liefde voor het schip laat zingen: dat de planken bij de kiel gaan kraken als er storm of zoiets op komst is, reactie op onderstromen. Hoe andere geluiden weer iets anders beduiden. Vanuit het besef dat het allemaal maar ab ovum verzonnnen is, vind ik het knap gevonden. [Add. sept'08: Willem-Jan Otten licht deze passage ook uit. Hij geeft er echter een diepe betekenis aan. Raar, ik denk meteen: dit is natuurlijk niet waar, Otten doet alsof het wel zo is, alsof de werkelijkheid spreekt, i.p.v dat een auteur iets verzint. Dat laatste zal Otten wel beamen maar hij herleidt het boek op thema's die de auteur bezighouden. Waardoor de boot Johanna-Maria voor iets anders gaat staan, en bijgevolg ook dit incident mee een diepe betekenis krijgt: "[Het schip] is de werkelijkheid, het vertolkt de werkelijkheid, als het er niet was, dan klonk er geen 'zware zee' en Brouwer is degeen die er een leven lang over doet om naar het schip te leren luisteren" [einde add]

Aanvulling na uitlezen van het boek:
- Brouwer heeft ongemerkt een aantal moorden op zijn geweten
- De romantiek van 'goede, eenvoudige mensen/ambachtslieden' blijft (en die mogen zich af en toe bedrinken en naar de hoeren gaan - verwijzing naar het laatste kan ik me overigens niet herineren). Brouwer blijft met loyale Meeuw en Every over. Maar op het eind worden zij symbool van 'de kleine man', wie al zijn rechtschapenheid-op-hoofdlijn uiteindelij weinig brengt
- de teruggekeerde Van Nes staat misschien symbool voor het type mens dat, zelf niet in staat constructief te leven, anderen dit niet gunt en een blinde vernieigingsdrift aan de dag legt. Maar ik schrijf dit onder invloed van de lectuur van Heijne's De werkelijkheid. Van Schendel schrijft iets in de trant van dat Van Nes, omdat hij zelf wantrouwig is en mensen een hak zet, van andere mensen verwacht dat ze hetzelfde doen. Niettemin: Van nes is kwaadaardig zonder goede reden, een echte rotzak. ( )
  Gerard669 | Sep 6, 2008 |
Es mostren totes 4
Sense ressenyes | afegeix-hi una ressenya
Has d'iniciar sessió per poder modificar les dades del coneixement compartit.
Si et cal més ajuda, mira la pàgina d'ajuda del coneixement compartit.
Títol normalitzat
Informació del coneixement compartit en neerlandès. Modifica-la per localitzar-la a la teva llengua.
Títol original
Títols alternatius
Data original de publicació
Gent/Personatges
Informació del coneixement compartit en neerlandès. Modifica-la per localitzar-la a la teva llengua.
Llocs importants
Esdeveniments importants
Pel·lícules relacionades
Epígraf
Dedicatòria
Primeres paraules
Citacions
Darreres paraules
Nota de desambiguació
Editor de l'editorial
Creadors de notes promocionals a la coberta
Llengua original
Informació del coneixement compartit en neerlandès. Modifica-la per localitzar-la a la teva llengua.
CDD/SMD canònics
LCC canònic

Referències a aquesta obra en fonts externes.

Wikipedia en anglès

Cap

No s'han trobat descripcions de biblioteca.

Descripció del llibre
Sumari haiku

Debats actuals

Cap

Cobertes populars

Dreceres

Gèneres

Classificació Decimal de Dewey (DDC)

471Language Latin Orthography

Valoració

Mitjana: (3.58)
0.5
1
1.5
2 2
2.5 2
3 3
3.5 4
4 5
4.5 1
5 3

Ets tu?

Fes-te Autor del LibraryThing.

 

Quant a | Contacte | LibraryThing.com | Privadesa/Condicions | Ajuda/PMF | Blog | Botiga | APIs | TinyCat | Biblioteques llegades | Crítics Matiners | Coneixement comú | 203,208,779 llibres! | Barra superior: Sempre visible