A Lesson Before Dying (1993)

Jasveer Singh
Ce livre s'agit d'un prof Afro-Americain qui essaye d'aider une personne Afro-Americain qui était arrete faussement et prendre la punition capitale. Dans mon opinion, j'aime ce livre parce que tu vois la difficulté d'aider une personne qui va mourir et enseigner sa personne le raison pour continuer d'essayer. ( )

Philosophy

Een advocaat verdedigt een zwarte jongen op zijn proces: '...Ziet u hier echt iemand zitten die instaat is om te moorden? Hem naar de electrische stoel sturen? U kan evengoed een VARKEN op die stoel zetten..' Voor de pleegmoeder zijn die woorden, naast het proces en de veroordeling, niet te dragen. Emma vraagt dan aan de onderwijzer Grant Wiggins om voor de uitvoering van het vonnis te praten met Jefferson, de pleegzoon. Wiggins, de verteller in het boek, is een opgeleide zwarte van wie veel verwacht wordt door zijn gemeenschap. Hij strijdt niet alleen om contact te krijgen met de jonge veroordeelde, maar ook nog tegen het puriteinse idealisme van de dominee en de discriminatie.
Uiteindelijk krijgt Wiggins toch contact met de gesloten jongen, die zich na de veroordeling voelt en gedraagt als een varken. Langzaam verandert de jongen zijn houding door toedoen van Wiggins en zal sterven als een man, rechtop.
Wiggins worstelt in het verhaal voortdurend met de kleingeestigheid van de mens, van de Kerk en de beïnvloeding door de oudere dames in de zwarte gemeenschap. In het boek komt dan ook de slavernij, de matriarchale positie van de oudere vrouwen in de zwarte gemeenschap, de discriminatie, de vernederingen, de segregatie aan bod. Mooi verhaald zonder melig of sentimenteel te worden. ( )

I finished this book and wept. I can't believe it doesn't have better reviews. Yes, the narrator was impossibly whiney, but liking him wasn't important. There are a lot of privileged jerks who are whiney, so it was completely believable to me. He wasn't supposed to be likable any more than the book was supposed to make you feel good. I was exhausted after finishing it. ( )

I'm not sure what to say about this one. There are pretty obvious parallels to Wright's Native Son, but I've read that Gaines has shrugged off any kinship of his work to Wright's. It was, as the back cover says, moving. It made me feel ashamed to be a white man with the white man's legacy, but in the end there seems to be a sort of hope (if not one that racism in America in recent years has borne out). It strikes me as an important book. ( )