Aquest lloc utilitza galetes per a oferir els nostres serveis, millorar el desenvolupament, per a anàlisis i (si no has iniciat la sessió) per a publicitat. Utilitzant LibraryThing acceptes que has llegit i entès els nostres Termes de servei i política de privacitat. L'ús que facis del lloc i dels seus serveis està subjecte a aquestes polítiques i termes.
"Sobriety and moderation are alien concepts to the men in Dimmy's family. Useless in all other respects, his three uncles have a rare talent for drinking, a flair for violence, and an unwavering commitment to the pub. And his father Pierre is no slouch either. Within hours of his son's birth, Pierre plucks him from the maternity ward, props him on his bike, and takes him on an introductory tour of the village bars. His mother soon leaves them to it and as Dimmy grows up amid the stench of stale beer, he seems destined to follow the path of his forebears and make a low-life career in inebriation, until he begins to piece together his own plan for the future. Bringing to life the shambolic upbringing that The Guardian describes as, "the odd, ugly, excremental poetry of their grubby lives," The Misfortunates "can be unexpectedly tender as well as uncomfortably funny... this novel continually surprises and intrigues.""--… (més)
C’est sale, gras, ça colle, ça pue l’alcool, le vomi et le tabac sur fond de Roy Orbison. C’est l’enfance de Dimitri à Reetveergedem, chez sa grand-mère, avec son père et ses deux oncles. Bienvenue dans la dèche !
Une fiction autobiographique absolument choquante dans une loose absolue… Et pourtant très drôle lorsqu’elle est vue sans mélo par les yeux d’un enfant.
Un chef d’oeuvre, presque autant que le concert de Roy Orbison au Coconut Grove nightclub de Los Angeles ( )
Dimitri Verhulst, de schrijver van het boek 'De helaasheid der Dingen' is goed in het omschrijven van woorden m.b.t. beeldspraak en vergelijkingen. Hij omschrijft zijn thuis-e en familiesituatie zo precies dat niemand hem zou kunnen nadoen.
door Tito: Een zeer goed boek, één van de beste die ik al heb gelezen. Het is wel een vrij ingewikkeld en diep boek. Zeer grappig met leuke flashbacks. ( )
Informació del coneixement compartit en neerlandès.Modifica-la per localitzar-la a la teva llengua.
Het verbaasde me dat je daaraan je leven kon wijden, de wereld nabootsen en daar niet helemaal in slagen, en wanneer je er wel in slaagt voeg je slechts het vergankelijke aan het vergankelijke toe, dat wat je niet kunt krijgen aan dat wat je niet hebt. - Pierre Michon, Meesters en Knechten
Waarom droom ik nu niet meer over mijn moeder? Misschien omdat ik te veel over haar geschreven heb, ik heb zelfs haar mooie profiel verspreid op de omslag van een boek, en ik heb haar aanwezigheid bezworen zonder ook maar iets te willen bezweren. Mij viel mijn moeder niet lastig, ik heb haar zelf opgeroepen door zoveel over haar te schrijven, maar ik vermoed dat ik uiteindelijk een literair personage heb geschapen, complex, artistiek, ingewikkeld, en daarmee is me de echte moeder ontvallen, de dode moeder. Ik ben de wees van een dode moeder omdat ik te veel over haar geschreven heb. - Francisco Umbral, Een wezen van verten
Dedicatòria
Informació del coneixement compartit en neerlandès.Modifica-la per localitzar-la a la teva llengua.
Voor Windop. En ter nagedachtenis van mijn grootmoeder, die zich de schaamte wou besparen en stierf terwijl ik de laatste bladzijden van het manuscript voltooide.
Primeres paraules
Informació del coneixement compartit en neerlandès.Modifica-la per localitzar-la a la teva llengua.
De vermeende terugkeer van tante Rosie naar Reetveerdegem werd als een aangename schok ervaren in de levens van onze volstrekt nutteloze mannen, waarvan ik er op dat ogenblik een in wording was.
Citacions
Informació del coneixement compartit en neerlandès.Modifica-la per localitzar-la a la teva llengua.
Pierre Michon, Meesters en knechten /Francisco Umbral, Een wezen van verten
Darreres paraules
Informació del coneixement compartit en neerlandès.Modifica-la per localitzar-la a la teva llengua.
Nog een uurtje, denk ik, terwijl mijn kleine geheel zelfstandig en tot groot jolijt van de omstaanders vrolijk zingend over vogels in een klein pissijntje zeikt.
"Sobriety and moderation are alien concepts to the men in Dimmy's family. Useless in all other respects, his three uncles have a rare talent for drinking, a flair for violence, and an unwavering commitment to the pub. And his father Pierre is no slouch either. Within hours of his son's birth, Pierre plucks him from the maternity ward, props him on his bike, and takes him on an introductory tour of the village bars. His mother soon leaves them to it and as Dimmy grows up amid the stench of stale beer, he seems destined to follow the path of his forebears and make a low-life career in inebriation, until he begins to piece together his own plan for the future. Bringing to life the shambolic upbringing that The Guardian describes as, "the odd, ugly, excremental poetry of their grubby lives," The Misfortunates "can be unexpectedly tender as well as uncomfortably funny... this novel continually surprises and intrigues.""--
)
)
)
)
Google Books — S'està carregant…
2