On Earth We're Briefly Gorgeous (2019)

Like a novel-length poem, these are letters written to a mother that will never read them. In this heartbreaking and beautiful prose, Vuong shares raw truths of a life of desire and anguish. Hearing the words in the author's own voice is wonderful. ( )

I could not finish this book even though I started reading with high hopes that it would be a very interesting story about migrants who struggle to assimilate in a strange country but cannot leave behind the memories of their home country and the traumas that led to their migration.
As one reviewer says below... the pages are like an endless sleepless night of disjointed memories.....
Ialso found the writing to be far too convoluted & disjointed to be enjoyable and gave up when about half way through. ( )

Het nadeel van al zoveel romans gelezen te hebben, is dat je regelmatig het gevoel hebt ongeveer hetzelfde te lezen. Ik weet het, dit klinkt verwaand, maar ik zeg dit niet om op te scheppen. Toen ik aan dit verhaal begon, dacht ik vrij snel: aha, interessante schets van de moeilijke omstandigheden waarin een Vietnamees vluchtelingengezin, - een grootmoeder, moeder en klein zoontje – proberen een leefbaar bestaan uit te bouwen in de VS, duidelijk worstelend met die vreemde cultuur (en taal) en met de trauma’s van de oorlog waar ze uit voort zijn gekomen. Door de vorm – hoofdzakelijk een langgerekte brief van de zoon aan zijn moeder – ging het verhaal ook onvermijdelijk over in een coming-of-age verhaal. Ook daarvan zou je kunnen zeggen: ‘been there, done that’, maar Vuong duikt wel heel erg diep in de beleving van zijn eigen coming-of-age, met erg intieme en expliciete details over zijn eerste homoseksuele relatie. In dit middenstuk van het boek wordt de taal die hij gebruikt ook veel beeldrijker, impressionistischer en poëtischer, maar tegelijk ook hard en rauw. Dit is echt wel iets anders dan de klassieke benaderingen, veel intimistischer en fragieler, op het ondragelijke en zelfs pijnlijke af. Het slotdeel, dat zich ten dele in Vietnam zelf afspeelt na de dood van zijn grootmoeder, bouwt voort op dat register, maar verbindt het tegelijk met de thema’s van het eerste deel.
Vuong biedt dus aanzienlijk meer dan een gewone coming-of-age, en dat is zeker een verdienste. Ik begrijp dat hij vooral zijn worsteling met het onaffe, het gewonde en getraumatiseerde wilde vertolken, en uiteraard de daaraan gekoppelde hang naar erkenning, naar een plaats in tijd en ruimte. Dat is een authentieke existentiële problematiek, waar we allemaal mee worstelen. Maar ik moet toegeven dat ik behalve in het eerste deel nooit echt in het verhaal kwam, nooit echt connectie kreeg met de verteller van het verhaal, zodat het uiteindelijk minder met me deed dan ik verwacht had. Vuong is duidelijk een erg goede poëet, maar zijn gefragmenteerde en soms wat ‘overwritten’ proza-schrijfstijl mist naar mijn smaak zijn doel. ( )

Beautiful writing that brings out themes like immigration, relationship, identity, and forgiveness. But sometimes the writing gets too clever, making certain passages hard to understand. ( )

https://www.instagram.com/p/CLhQIcEh7sn/

Ocean Vuong - On Earth We’re Briefly Gorgeous: Watch out - major (poetic) talent alert. #cursorybookreviews #cursoryreviews ( )