|
S'està carregant… Keiserens leiesoldat : roman (edició 2019)de Jan Ove Ekeberg
Detalls de l'obraKeiserens leiesoldat : roman de Jan Ove Ekeberg
No n'hi ha cap
 Helt uten skrupler Harald Hardråde skal ha fått tilnavnet sitt da han var leiesoldat i Konstantinopel. Denne romanen viser hvorfor.  Bokanmeldelse: Jan Ove Ekeberg: «Den siste vikingkongen: Keiserens leiesoldat» Alle gode ting er ikke alltid tre. Det kan virke som om Ekeberg har hatt hastverk under deler av skriveprosessen. Begynnelsen er haltende og uinspirert, og boken mangler det drivet som kjennetegner den forrige, glitrende boken i serien. Det tar for lang ting før det blir spennende, til tross for at det stormer rundt Harald allerede fra start denne gangen også. Pertany a aquestes sèries
Dramatisk og handlingsmettet roman bygd over livshistorien til Norges siste vikingkonge, Harald Hardråde I Bysants, sentrum i det mektige østromerske riket, består keiserens livgarde på 1000-tallet av menn fra det høye nord, den legendariske væringgarden. Med støtte fra væringene har den unge keisersønnen Mikael gjenerobret den østlige delen av Sicilia. Etter det blodige felttoget ønsker Mikael å reise til Jerusalem for å be på Jesu grav, for slik å sikre seg tilgivelse og det evige liv. Den hellige byen er ikke lenger under keiserrikets kontroll, og Mikael må derfor reise i hemmelighet med en liten eskorte. Bare noen få utvalgte menn følger ham. De blir ledet av en norsk væringhøvding kalt Harald. Midt i dette livet i begivenhetens sentrum kaller et bud fra Norge ham til ny gjerning. Men vil Harald gi opp sitt frie krigerliv for å kjempe om kongemakten i et land som allerede har en hersker? Romanserien om Den siste vikingkongen er basert på virkelige hendelser i Harald Hardrådes liv. Keiserens leiesoldat er bind tre i serien, og en frittstående fortsettelse av Krigens læregutt og Djevelens rytter. No s'han trobat descripcions de biblioteca. |
 Google Books — S'està carregant…Cobertes populars   ValoracióMitjana: (3.67)
Ets tu?Fes-te Autor del LibraryThing. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2
Ekeberg er effektiv med handlinga, med korte, lettfordøyelege kapittel som seglar forbi sjølv i dei (korte) delene av boka det handlinga stagnerar. Eg har ikkje fnugg av peiling på perioden, så kor mykje Ekeberg diktar om på, kor mykje som er utfylling mellom linene, og kor mykje som er historiske fakta og/eller legender, det snert eg ikkje. Men slik skal det vel for så vidt òg vere. Hovudgrunnen til at eg les desse bøkene, utover på reint innfall, er nettopp det å få eit underhaldande innblikk i ein historisk periode eg veit relativt lite om, og det tykkjer eg absolutt at eg får. Det er dessutan eit hendig register bak i boka over kva for nokre karakterar som er oppdikta og kva for nokre som er historiske personar, så det hjelp forhåpentlegvis med å styre unna den verste vranglæra.
Den finn ikkje opp hjulet på nytt, men som historisk spenningsroman tykkjer eg den er finfint handverk, og tilbake på nivået frå bok 1 etter ei kanskje eit lite hakk mindre engasjerande andrebok. Så no les eg gjerne bok fire òg når den ein dag kjem ut. (