IniciGrupsConversesMésTendències
Cerca al lloc
Aquest lloc utilitza galetes per a oferir els nostres serveis, millorar el desenvolupament, per a anàlisis i (si no has iniciat la sessió) per a publicitat. Utilitzant LibraryThing acceptes que has llegit i entès els nostres Termes de servei i política de privacitat. L'ús que facis del lloc i dels seus serveis està subjecte a aquestes polítiques i termes.

Resultats de Google Books

Clica una miniatura per anar a Google Books.

S'està carregant…

Zinnig eigenzinnig

de Hermann Hesse

MembresRessenyesPopularitatValoració mitjanaConverses
702376,339 (4)Cap
Cap
S'està carregant…

Apunta't a LibraryThing per saber si aquest llibre et pot agradar.

No hi ha cap discussió a Converses sobre aquesta obra.

Es mostren totes 2
A propósito de sus grandes novelas ­«El lobo estepario» (BA 0520), «Bajo las ruedas» (BA 0521), «Demian» (BA 0522) y «El juego de los abalorios» (BA 0524)­ Hermann Hesse (1887-1962) señaló que «en el fondo son monólogos en los que una sola persona se contempla en su relación con el mundo y con el propio yo». OBSTINACIÓN ­artículo que da título a esta recopilación de sus ESCRITOS AUTOBIOGRÁFICOS­ es uno de los textos que más datos aporta sobre la personalidad del genial escritor: «El obstinado obedece a otra ley, a una sola, absolutamente sagrada, a la ley que lleva en sí mismo». Este rechazo del espíritu gregario y la protesta contra la sociedad explican la profunda afinidad de la juventud con la sensibilidad de Hermann Hesse.
  pepviv | Feb 28, 2012 |
"Er is een deugd waar ik erg op gesteld ben, één enkele. Zij heet eigenzinnigheid. - Van al die vele deugden waarover wij in boeken lezen en leraren horen praten, kan ik niet zo'n hoge dunk hebben. En toch zou je al die deugden die de mens heeft bedacht, onder één enkele naam kunnen samenvatten. Deugd is: gehoorzaamheid. De vraag is alleen wie men gehoorzaamt. Ook eigenzinnigheid is namelijk gehoorzaamheid. Maar alle andere, zo zeer geliefde en geloofde deugden zijn gehoorzaamheid aan wetten die door mensen gegeven zijn. Enkel en alleen de eigenzinnigheid is het die niet naar deze wetten vraagt. Wie eigenzinnig is gehoorzaamt aan een andere wet, één enkele, absoluut heilige, de wet in je zelf, de "zin" van het "eigene". ( uit "Eigensinn" - pag.99)

Tja, dus eigenzin...., niet tegendraads "an sich", hetgeen in je leeft uit de weg gaan omwille van een dwangmatige conformeringsneurose, maar gewoon een positieve attitude huldigen tegenover elk streven naar individuatie van onze soortgenoten.

Ook met zijn autobiografische geschriften beleef je met Hermann Hesse geen noemenswaardige verrassingen; evenals in zijn romans is de teneur er een van zeldzame, doorleefde oprechtheid en ze is volledig gespeend van erudiet gebazel dat meestal meer mystifieert dan het onthult.
Het boek begint met het autobiografische geschrift "vier levenslopen" uit 1925, waarin de 48-jarige Hesse eerlijk en zonder rancune achterom blikt. "Gelukkig had ik datgene wat voor het leven van waarde en belang is al voor het begin van mijn schooljaren geleerd: ik had alerte en fijngevoelige zintuigen waarop ik kon vertrouwen en waaruit ik veel genot kon halen, en ook bezweek ik dan later voorgoed voor de verlokkingen van de metafysica en heb ik zelfs bij tijd en wijle mijn zintuigen gekastijd en verwaarloosd, toch is de atmosfeer van een fijn ontwikkelde zinnelijkheid, vooral wat mijn gezicht en mijn gehoor betreft, mij altijd trouw gebleven en speelt een levendige rol in mijn gedachtenwereld, ook waar deze abstract schijnt te zijn. Ik was dus allang voor het begin van mijn schooljaren in zekere zin aardig voor het leven uitgerust" (pag.22) De lezer van deze autobiografische sprokkels zal gaandeweg de uniciteit van de auteur onderkennen; hij straalt de zeldzame combinatie uit van een onbezorgde, joyeuse en zinnelijke artisticiteit, gepaard gaande met het geïntroverteerde, gestrenge en tot het onkenbare gaande monikkenideaal. Vooral met veel genoegen las ik de eerste vijftig pagina's van dit boek, waarin Hesse ons ook, naast een subjectieve benadering van de diverse fases in zijn leven, ons zijdelings ook lichtinval verleent in hetgene hem roert, ontroert en verontrust. Een plezant staartje krijgt de lezer bovendien in de schoot geworpen als Hesse al anticipeert op wat hem op zijn zeventigste zal overkomen....(pag.40-42). Nadat twee universiteiten hem zullen onderscheiden tot de rang van eredoctor, zal Hesse voor de rechter worden gedaagd omdat hij een jong meisje tot tovenarij zou verleid hebben. De pointe is een Charmsiaans en grappig gevoel over de kloof tussen droom en werkelijkheid en tevens een schitterende hulde aan individuatie en uniciteit!

Bovendien was Hesse geen "one-trick pony" die zijn leven voortdurend met zwarte, in de inkt gedoopte vingers doorbracht, maar een prisma dat zich van alle kanten liet beschijnen. Bovengenoemd autobiografisch essay ontstond in zijn "steppenwölfische" periode, waarin de troost van de pen hem ontviel en niets hem bespaard bleef: Weltschmerz, persoonlijke "nausée" bis zum Kotzen und Verrecken usw.....Dan maar het leven te lijf met de schildersborstel, wat hem het statement ontlokte: "Schilderen is geweldig, het maakt je opgewekter en toleranter." (pag. 35). en verder: "talenten zijn een soort gevaarlijke, hoewel op hun tijd nuttige hypertrofieën, zoiets als opgefokte ganzenlevers van abnormale grootte. Aangezien ik geen talent, ook geen deugd in me kan opkweken zonder de daartoe benodigde psychische energie aan andere impulsen te ontnemen, betekent iedere opgefokte deugd een specialisatie ten koste van onderdrukte en noodlijdende levensrichtingen, net zoals je het intellect ten koste van de zituiglijkheid of het gevoel ten koste van het verstand in het blad kunt laten schieten." (pag. 135).

In het latere verloop van het boek werd ik nog meermaals geroerd door Hesse's beschrijving van het stervensuur van zijn vader, met wie hij talloze conflicten had in zijn jeugdjaren. Zoals bij alle grote croniqueurs van het familiale leven gunt ook Hesse ons een inkijkje in de duistere bloedsband van aantrekking en afstoting, die, op het moment van het heengaan van de vader culmineert in een diep doorvoelde melancholische "Entfernung": "Een vaderstad heb ik nu niet meer, moeder en vader liggen op verschillende plaatsen begraven. Herinneringen en aandenkens heb ik niet meegenomen, alleen de dunne gouden ring waar mijn hand nu al aan gewend is. Mijn vaderstad zal eens daar zijn waar de aarde ook mij de laatste moederdiensten bewijst. Toch ben ik niet verloren in de wereld waar ik van houd en waarin ik toch een vreemdeling ben, net zoals de dode dat was. En toch heb ik meer gewonnen dan verloren door dat vochtige bruine graf in de Zwabische grond. .... Wie dan voor een van ons soort mensen in de bijbel en in andere boeken naar een goede spreuk en kreet zoekt die niet alles zegt en wil zeggen maar toch de schoonste glans van de zaak in de spiegel opvangt, die zal vermoedelijk nergens een betere vinden dan het psalmvers: " Het touw is gebroken, de vogel is vrij." (pag.86)."

Het voelen van de moederlijk-vaderlijke tweespalt, het anima en animus (een Jungeaanse uitdrukking en dus heel toepasselijk in een Hessiaanse context), wordt nog eens meesterlijk gejuxtaposeerd op pag. 161-162. De eerder elitair, goedburgerlijke moederlijke familiekant contrasteert met de arme, ascetisch nauwgezette intellectualisme van de uit grootrusland geïmmigreerde en armoedige vaderlijke tak.

Zo intiem vertrouwen de grootsten in het schrijversgilde hun gevoeligheid voor het suizen van de bloedsband aan het grote publiek toe. Hesse deed het met de geresigneerde waardigheid van de zoon van een dominee, Marquez mystificeerde het ouderlijke huis in het fictieve Macondo, Pamuk beschreef zijn familie met de hem eigen gereserveerde maar gedecideerde eloquentie, de familie Mann ondersteunde elkaar omwille van de mythevorming.... Evenwel, in de hedendaagse literatuur worden dit zeldzaamheden; Is het de pudeur omtrent de banaliteit van de eigen genealogie dat vele schrijvers ons liever een abstract discours voorschotelen over "common issues" dan in een eerlijk relaas de lezer eens mee te delen en zo te tonen dat ook minder uitmuntende levens charmant kunnen verteld worden als men maar de juiste stijlmetaforen hiervoor weet te hanteren? Buiten de lijnen te durven kleuren van het conformiteitsideaal van de "beautiful, smart & rich one's" is meestal een taboe, ook in het land der literaten, zo dunkt me toch.

De laatste vijftig pagina's van deze originele compilatie boeiden me evenwel minder, maar misschien kleurt dit wel zo door mijn eigen vroegere leeservaringen. Het handelt vooral over de hypocrisie van het grootste deel van de culturele gilde tegenover het NS-regime in de 30'er jaren. Zelfs een redelijk a-politiek man als Hesse kon hierover uit zijn krammen schieten.
De na-oorlogse dankredes voor Nobelprijs en Vredesprijs van de Duitse boekhandel zijn nogal formeel en ongeïnspireerd en doen vermoeden dat de gelauwerde al diepere lagen aanboorde op het moment dat het grootste publieke succes na een onnoemelijk aantal verwensingen hem dan toch nog te beurt viel. ( )
  zerkalo. | Dec 13, 2007 |
Es mostren totes 2
Sense ressenyes | afegeix-hi una ressenya

Pertany a aquestes col·leccions editorials

Has d'iniciar sessió per poder modificar les dades del coneixement compartit.
Si et cal més ajuda, mira la pàgina d'ajuda del coneixement compartit.
Títol normalitzat
Títol original
Títols alternatius
Data original de publicació
Gent/Personatges
Llocs importants
Esdeveniments importants
Pel·lícules relacionades
Epígraf
Dedicatòria
Primeres paraules
Citacions
Darreres paraules
Nota de desambiguació
Editor de l'editorial
Creadors de notes promocionals a la coberta
Llengua original
CDD/SMD canònics
LCC canònic

Referències a aquesta obra en fonts externes.

Wikipedia en anglès

Cap

No s'han trobat descripcions de biblioteca.

Descripció del llibre
Sumari haiku

Debats actuals

Cap

Cobertes populars

Dreceres

Valoració

Mitjana: (4)
0.5
1
1.5
2
2.5
3 2
3.5
4 3
4.5
5 2

Ets tu?

Fes-te Autor del LibraryThing.

 

Quant a | Contacte | LibraryThing.com | Privadesa/Condicions | Ajuda/PMF | Blog | Botiga | APIs | TinyCat | Biblioteques llegades | Crítics Matiners | Coneixement comú | 203,221,211 llibres! | Barra superior: Sempre visible