30-06-2001
Ik loop een eindje met hem langs de bosrand de Monnikensteeg op en daar staat een mooie zwarte jongen met een fiets met krantentassen - ongetwijfeld een van de asielzoekers die in de vroegere Saksen-Weimarkazerne zitten. Zijn blik gaat heen en weer tussen mij en mijn hond. 'Is hij moe?' vraagt hij in het Engels.
'Hij is oud', zeg ik.
'Hoe oud is hij dan?'
'Zeventien.'
'Zeventien?' herhaalt de jongen met een zweem van ongeloof. En dan, met een plotselinge glimlach, concludeert hij: 'Dus hij is al heel lang uw vriend.'
Dat zinnetje bleef me door het hoofd spelen. Ook dat is globalisering: dat een jongen speciaal uit Afrika komt om je op te wachten op de Monnikensteeg in Arnhem en dan zo iets liefs te zeggen.