A bit of a disappointment. OK, it is a good book, more specific the writing is beautiful, the style very nice, but the story is rather thin: a story of a boy coming of age, unlimited imagination, first sexual experiences, beautiful nieces, a girl next door, parents who love him, a lost leg ... in his imagination? ... overall hard too see where his imagination ends and real life begins.
Now, don't get me wrong, i have no problems changing view points between inner world and outer world in book characters but here the author leaves the impression that the outer world participate in some part of the imaginary world, the parents to be precise, and my experience of that period in time in the sixties is not that parents would do that.
So, after having read [[Stefan Hertmans]] his latest novel: [Oorlog en Terpentijn] which is incredibly beautiful, this is a bit less. ( )

Doresta Caxy is een merkwaardige figuur. Eén van het type dat niet mag ontbreken in een (Vlaamse) familieroman. Maar of dit daardoor een goed boek wordt, is nog maar de vraag. Bovendien duurt het een hele poos voor hij op het toneel verschijnt. Enkele mooie beschrijvingen, zoals die van de overstroming, dat wel. Verder een wat te expliciet spel met waarheid en verzinsel.
Niet echt wat ik verwacht had. ( )