A strong, short novel about school and growing up. ( )

121 pagina's dun is dit boekje - de eerste zin van hoofdstuk 1 van het eerste deel staat op pagina 11, op pagina 12 staat anderhalve kortzin, hoofdstuk 2 begint op pagina 13, hoofdstuk 3 op pagina 15 enzoverder. Om hoofdstuk 7 op de oneven pagina te laten beginnen werd pagina 24 blank gelaten, een trucje dat ook op pagina 32, 46, 54, 58, 78, 88, 92, 108, 112, 114 herhaald wordt.

Het derde en laatste deel beslaat een halve pagina. Het boek dat zo niets meer dan een boekje wordt, werd opgedragen aan Plinius, een man die bijna 2000 jaar dood en tot stof vergaan is en van wie de Wikipedia-omschrijving ook Boudewijn Büch zelf op het lijf lijkt te zijn geschreven: Hij staat bekend als een belezen man met universele weetgierigheid, die weinig behoefte had aan slaap en zeer veel las en excerpeerde.
Al het voorgaande om te zeggen dat het misschien wel een sympathiek en vilein werkje is over de schrijver's jonge schooljaren, maar ook een nogal opschepperige tekst is die evengoed over niet meer dan een 40-tal pagina's gespreid had kunnen worden.
Büch schreef nog een stuk of wat andere min of meer zogezegd autobiografische boeken over zijn jeugdjaren. Die allen tezamen lezen kan De hel wat meer gewicht geven.

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2009/06/de-hel.html ( )