Niet van 1942 tot 1954, maar van 1942 tot 1945 en van 1951 tot 1954. Dat scheelt toch al gauw zo'n 6 jaar. Daarbij een selectie, - wat haalde deze uitgave niet?
Veel aandacht voor Picasso, Genet, Colette, vete met Mauriac, (her)lezen van Proust en zijn eigen theaterstukken en films. In het latere dagboek komen ook stierengevechten, Dali, filmfestival Cannes, ... aan bod. Het persoonlijke leven krijgt amper vermelding. Zowat iedere becommentariëerde vriendschap, ontmoeting of onenigheid is met een acteur, regisseur, schilder, schrijver, ... en verwijst naar een boek, een film, een schilderij, een politiek meningsverschil of morele stellingname. Vaak boeiend, maar als lezer sta je er ook een beetje verweesd bij te kijken. Ook al omdat notenapparaat in dit boek beperkt is tot 42 puntjes. Met alles waar Cocteau naar refereert (namen, boeken, films, schilderijen, politieke en culturele gebeurtenissen, ufo's ...) had dat best wat meer mogen zijn. ( )