Clica una miniatura per anar a Google Books.
S'està carregant… Diadorim (1956 original; edició 2017)de João Guimarães Rosa (Auteur)
Informació de l'obraGran Sertão : riberes de João Guimarães Rosa (1956)
1950s (33) » 12 més 20th Century Literature (194) Favorite Long Books (122) Best of World Literature (102) Hidden Classics (31) Must read (1) SHOULD Read Books! (322) S'està carregant…
Apunta't a LibraryThing per saber si aquest llibre et pot agradar. No hi ha cap discussió a Converses sobre aquesta obra. "Gran Sertón: Veredas" se publicó en Brasil en 1956, transformándose en un clásico instantáneo y al mismo tiempo indefinible. En palabras de su autor “es tanto una novela como un largo poema”. João Guimarães Rosa ya era considerado uno de los autores más originales de la literatura brasileña después de la edición de los relatos de "Sagarana", en 1946 (publicado por primera vez en castellano en 2007 por Adriana Hidalgo editora), pero con la aparición de "Gran Sertón" se convirtió en uno de los escritores brasileños más conocidos universalmente. Novela cuyo escenario es el sertón –un área geográfica situada al nordeste del Brasil que figura en la literatura brasileña como una concepción de la identidad nacional–, la trama está constituida por un largo e ininterrumpido monólogo que el yagunzo Riobaldo le relata a un médico urbano. Se trata de un yagunzo (“un valentón asalariado que está ligado a la idea de prestación de servicios, típica en las disputas grupales o familiares” según Antonio Cándido) que durante una etapa de su vida fue maestro. Su condición de maestro torna verosímil un monólogo cargado de citas, referencias y ecos de la literatura universal: desde el infierno dantesco a la urbs joyceana, pasando por la leyenda de Fausto y la literatura de caballería. Con este monólogo, Guimarães Rosa evocó una realidad particular, de una forma tan minuciosa y exhaustiva que –por la radicalidad de su lenguaje– logró anular el pintoresquismo alcanzando reverberaciones universales. Y al mismo tiempo resulta ineludible en toda discusión sobre la literatura latinoamericana que articule aspiraciones experimentales y la definición de una identidad regional. La mejor caracterización del sertón de Rosa la da el propio Riobaldo: “Sertón es el mundo”. Poco tiempo después de ser publica Em um dado momento de Grande Sertão: Veredas, Riobaldo encontra-se em um lugar desconhecido e se depara com uma outra gente, de outro tempo. Ali fica evidente o que é sempre sussurrado: cada espaço envolve seu tempo e seu homem. No lugar onde existe um único verdadeiro rio, não há muito para onde ir diante do fluxo da correnteza. A guerra existe por tentarem algo desviante. Ir além significa abraçar o místico, provocar uma nova palavra capaz de criar ou destruir. Houve luta na terra pelo homem, os homens lutaram na terra. Homens moldaram a terra, a terra moldou o homem. A guerra é uma inevitabilidade. O amor é uma inevitabilidade. Para ter o amor era preciso ganhar a guerra, mas para ganhar a guerra o amor foi sacrificado. E tudo é contado como uma conversa, porque para os homens daquela terra tudo ali é o ordinário. https://tentativa1234.wordpress.com/2021/03/27/sobre-o-grande-sertao/ Publicado originalmente em 1956, Grande sertão: veredas, de João Guimarães Rosa, revolucionou o cânone brasileiro e segue despertando o interesse de renovadas gerações de leitores. Ao atribuir ao sertão mineiro sua dimensão universal, a obra é um mergulho profundo na alma humana, capaz de retratar o amor, o sofrimento, a força, a violência e a alegria. > DIADORIM, de Rosa Joăo Guimarăes. — Le seul roman écrit par l’un des plus grands écrivains du Brésil, érudit, médecin, diplomate. Guimaraes Rosa (1908-1967). enfin traduit en français. Un monument que d'aucuns comparent au Quichotte, ce n’est pas rien. C’est trois sortes de roman : un récit d'aventures, celles d’un certain Riobaldo, gardien de troupeaux, qui va de batailles en batailles, en longues chevauchées : un roman de confrontation avec l’infini, et aussi un roman de méditation sur la vie et la mort... Une sorte d'odyssée moderne dans le Sertao brésilien, ces terres de l’Ouest et du Nord-Ouest, rochers et marais souvent inondés, forêts rabougries, hommes et femmes toujours livrés à la guerre, on ajouterait : à la volupté et à la mort.. Un roman fleuve, écrit dans une langue touffue et baladeuse. Avec la présence diabolique d’un certain Diadorim, émanation ésotérique du Diable, qui fascine Riobaldo et attache le lecteur à chacune de ses nombreuses apparitions, comme une métaphysique du bien et du mal. Une amitié ponctuelle, choisie pour la vie, avec un être solitaire, retiré dans les bois, qui sera la conscience de Riobaldo et l’autre romancier de l’aventure. Une épopée lyrique, qui est évidemment un poème. (Jacques FOLCH-RIBAS. collaboration spéciale) Ed. Albin Michel —La presse, 7 octobre 2006 > Babelio : https://www.babelio.com/livres/Guimares-Rosa-Diadorim/20951 > BAnQ (Le devoir, 19 févr. 1966) : https://collections.banq.qc.ca/ark:/52327/2776538 > BAnQ (La presse, 8 sept. 1991) : https://collections.banq.qc.ca/ark:/52327/2172052 > DIADORIM, de Joào Guimarâes Rosa Nouvelle traduction de Maryvonne Lapouge-Pettorelli — Depuis plus d’un demi-siècle les lecteurs français découvrent avec stupeur et admiration la production littéraire actuelle et passée du monde hispano-américain qui est aussi riche, foisonnante et variée que le continent lui-même. Le Diadorim de l'écrivain brésilien Joâo Guimarâes Rosa, qui vient de paraître dans une nouvelle traduction, fait partie de ce monde haut en couleurs et en surprises. Joâo Guimarâes Rosa, mort en 1967, est méconnu en France. Il est pourtant considéré, avec Borgès, comme le plus grand écrivain sud-amcrmain du siècle. Diadorim, paru au Brésil en 1956, est un roman d'amour et d'aventures tout ensemble mythique et mystique, réaliste et romantique, classique et novateur. Ce roman fait 500 pages. Le narrateur s'appelle Riabaldo, c'est un homme du sertào, un “jagunço” c'est-à-dire en quelque sorte un homme de main et il s'adresse à un interlocuteur cultivé qui n'intervient jamais exclusivement. Riabaldo raconte les randonnées, les guerres, la vie. Le Sertào. Ceci raconté dans une langue et une écriture tout à fait originale, qui n'appartient ni à la langue littéraire du Brésil ni à celle des hommes du Sertào (l'auteur maîtrisait une vingtaine de langues). Riabaldo, parle, se confie et avoue son désarroi face à ce monde trop vaste et sans repères visibles : “J'ai besoin que le bon soit bon, et le mauvais mauvais, que le noir soit d'un côté et le blanc de l'autre, que le laid soit bien séparé du beau, et la joie loin de la tristesse ! Je veux tous les prés délimités… comment est-ce que je peux me débrouiller avec ce monde ?” Je ne sais pas si l'auteur apporte une réponse, mais déjà son oeuvre en constitue une à elle seule. L'auteur qui n'aimait pas parler de lui s'accorde à dire, dans un de ces rares entretiens, que “les aventures n'ont pas de temps, elles n'ont ni début ni fin. Et mes livres sont des aventures ; ce sortt même les plus grandes aventures (…) J'aimerais être un crocodile vivant dans le fleuve Sao Francisco (…) J'aimerais être un crocodile, car j'aime les grands fleuves, ils sont profonds comme l'âme des hommes”. Éd. Albin Michel. —Nouvelles Clés, (16), Mars/Avril 1991, (pp. 85-86) Sense ressenyes | afegeix-hi una ressenya
Contingut aTé l'adaptacióTé una guia de referència/complementTé un estudiAs formas do falso ; um estudo sobre a ambiguidade no Grande Sertão : veredas de Walnice Nogueira Galvão A perfeita imperfeição - Transição e permanência em Grande Sertão: Veredas - Seminário Guimarães Rosa de Ettore Finazzi-Agrô O resto do sertão: história e modernidade em grande sertão veredas (Ciências da Linguagem: Linguagens) (Portuguese Edition) de Felipe Bier Lembranças do Brasil Teoria, política, história e ficção em Grande Sertão: Veredas de Heloisa Starling Traições e traição reticências em Grande Sertão: Veredas - Seminário Guimarães Rosa de Márcia Marques de Morais O homem provisório no grande sertão : um estudo de Grande Sertão : Veredas de Manuel Antônio de Castro Antônio Conselheiro e Getúlio Vargas no Grande Sertão: Veredas? - Seminário Guimarães Rosa de Luiz Rocari Traições e traição reticências em Grande Sertão: Veredas - Seminário Guimarães Rosa de Márcia Marques de Morais Lembranças do Brasil Teoria, política, história e ficção em Grande Sertão: Veredas de Heloisa Starling Figurações do "mal" e do "maligno" no Grande Sertão: Veredas- Estudos avançados, 64 de Marcus V. Mazzari No giro da memória: Literatura e personalidade em Grande Sertão, Veredas - Cadernos de Lieratura Brasileira de Cleusa Rios Pinheiro Passos Via e viagens: a elaboração de Corpo de Bail e Grande Sertão, Veredas - Cadernos de Literatura Brasileira de Ana Luiza Martins Costa PremisLlistes notables
Rioboaldo, an old rancher, tells a silent vistor from the city about his life as a bandit in the backlands. No s'han trobat descripcions de biblioteca. |
Debats actualsCapCobertes populars
Google Books — S'està carregant… GèneresClassificació Decimal de Dewey (DDC)869Literature Spanish and Portuguese PortugueseLCC (Clas. Bibl. Congrés EUA)ValoracióMitjana:
Ets tu?Fes-te Autor del LibraryThing. |
Publicado originalmente em 1956, Grande sertão: veredas, de João Guimarães Rosa, revolucionou o cânone brasileiro e segue despertando o interesse de renovadas gerações de leitores. Ao atribuir ao sertão mineiro sua dimensão universal, a obra é um mergulho profundo na alma humana, capaz de retratar o amor, o sofrimento, a força, a violência e a alegria.
Esta nova edição conta com novo estabelecimento de texto, cronologia ilustrada, indicações de leituras e célebres textos publicados sobre o romance, incluindo um breve recorte da correspondência entre Clarice Lispector e Fernando Sabino e escritos de Roberto Schwarz, Walnice Nogueira Galvão, Benedito Nunes, Davi Arrigucci Jr. e Silviano Santiago. Dispostos cronologicamente, os ensaios procuram dar a ver, ao menos em parte, como se constituiu essa trama de leituras.
A capa do volume é reprodução da adaptação em bordado do avesso do Manto da apresentação, do artista Arthur Bispo do Rosário, com nomes dos personagens de Grande sertão: veredas. O projeto gráfico conta ainda com desenhos originais de Poty Lazzarotto, que ilustrou as primeiras edições do livro.
A edição limitada com tira de tecido esgotou. Os exemplares de Grande Sertão: veredas acompanham uma cinta vermelha de papel. A imagem do bordado na capa pode ter pequenas variações.