The data the book is based on is really interesting, and the idea that scientific facts must come before what is considered "politically correct" in any given period is important.

However, the data is dispersed in 270 pages, while it could have been related much more clearly in 100 or less. The rest is repetitions, interviews of doubtful value, and more repetitions.
I was thankful when I finished the book: enough of the same stuff already!
As a consequence, the weakest aspect of the book is the actual proof that the data is *not* due to a cultural bias, but is rather biological. I am personally convinced if this, but I couldn't in honesty say that the book proves it in any convincing way. There's little discussion of the proposed relevant evidence - and it is scattered around.

Still, interesting read. ( )

If you needed more proof that you really can't change your husband into a more considerate, warm and caring partner, this book provides it. I don't completely buy conclusions, but interesting read nonetheless.

Het boek van Susan Pinker, The Sexual Paradox, gooit alles ondersteboven. Het begint al met het eerste hoofdstuk 'Are males the more fragile sex?' en het antwoord is een overduidelijk 'Yes'. De overlevingskansen van premature babies zijn bijna 2 keer zo groot als het om meisjes gaat dan om jongens, en de kwetsbaarheid van jongens blijft in de jaren die volgen. Of het nu gaat om ziekte, de gevolgen van armoedige omstandigheden enzovoorts: "from a biological perspective, being female simply offers a protective umbrella from cradle to grave". Op de scholen scoren meisjes gemiddeld beter dan de jongens en dat geldt voor vrijwel alle vakken, ook voor wiskunde, zij het in mindere mate. Let wel, dat blijft ook Pinker benadrukken, het gaat om gemiddelden. Maar dat tegenwoordig de universiteiten in meerdere mate door vrouwen bevolkt worden, ook de topuniversiteiten, is dan ook niet zo wonderlijk. Dankzij het feit dat meisjes geen strobreed in de weg gelegd wordt voor studeren is het beeld aan de universiteiten ook volledig omgeslagen.

Maar, als dat dan zo is, waarom zijn de vrouwen in de bestuurskamers dan sterk in de minderheid, en waar blijven de raketwetenschapsters? In de toplaag van de samenlevingen is het merendeel van de grootverdiener nog overduidelijk man. Pinker vertelt hier dat het dames-IQ dan gemiddeld weliswaar hoger, maar de spreiding van het IQ is veel sterker onder de mannen. En bovendien, zo betoogt ze, vrouwen zijn geen mannen. Ze tonen meer empathie, hebben grote gevoelens voor gemeenschapszin en gaan gemiddeld meer voor intrinsieke waarden; 'het er toe doen', 'onderdeel maken van'. Extrentieke beloningen, zoals geld, is iets wat meer het beloningscentrum van mannelijke hersenen aanspreekt.

De veronderstelling dat als alle sociale ongelijkheden zijn opgeheven dat het dan als vanzelf zou gaan dat er gelijke aantallen van beide sexen in bestuurskamer of ingenieursberoepen komen noemt zij het 'vanilla gender' syndroom. Dat negeert het feit dat vrouwen en mannen daadwerkelijk verschillend zijn. Het is een controversieel standpunt, maar om dit te vertellen gaat ze niet over een nacht ijs. Het boek haal een groot aantal onderzoeken bij elkaar, biologisch en psychologisch van aard om dit te staven. Sterk zijn haar argumenten dat vrouwen daadwerkelijk zelf naar meer empatische beroepen neigen als ze verhaalt over het Kibutz-onderzoek van Tiger & Sephers. Kibboetsen zijn ideologisch sterk tegen enige gendertypering en dit wordt dan ook in elk aspect van het kibboetsleven vermeden. Alle huishoudelijke taken waren uitbesteed en gezamelijk. Elk kind kreeg daadwerkelijk eenzelfde opvoeding; het was een utopische samenleving om elke scheiding in klasse or sexe uit te bannen. Een van de verwachte uitkomsten was een gelijke verdeling van de banen. Dat bleek niet zo te zijn. Zelfs na vier generaties gender-neutrale opvoeding was 70 tot 80 % geneigd naar de mens-georienteerde banen (lesgeven, kinderen), terwijl de mannen neigden naar werk in de bouw, fabrieken of veldwerk. "Imposing completely gender-neutral roles onwomen from the top down did not work".

Het boek bevat ook een aantal persoonlijke verhalen. Van de vrouwen die uiteindelijk wel een technisch beroep hadden, topadvocaat waren of bijna in de boardroom zaten, ook zij kozen uiteindelijk voor hun eigen geluk. Of dat nu betekende meer zinvol werk met meer tijd voor 'leven', zorg voor de zieke vader, of meer betekenisvol werk. "Having a choice allows them to act on their feelings of empathy". Susan blijft het herhalen, en ik doe dat hier ook: het gaat hier steeds om gemiddelden.

Het mechanisme dat mannen al bij geboorte anders reageren (minder oogcontact, kleinere woordenschat, meer focus) wordt veroorzaakt door de invloeden van het hormoon testestoron; dit herhaalt Pinker in verschillende delen van het boek. De mannelijke eigenschappen als meer focus, meer gericht op competitie, meer risico nemen ende grotere variatie in mannen, haalt Pinker erbij om de successen te verklaren van de grotere economische en politieke invloed van mannen. Ze doet dit met verve en vol overtuiging. Dat ze hierbij ook nog eens de Darwin Awards erbij haalt zorgt voor de hilarische noot van dit boek.

Een aanrader voor een ieder die geinteresseerd is in zijn of haar medemens. Highly, highly recommended. ( )

a very interesting, very quotable book. there were some things I didn't quite agree with, but the message is very positive: that women shouldn't use men and their interests and behaviour as a standard to emulate; instead they should consider their own wants and needs. ( )