"Ik heb het boek ervaren als "apart". Het begin las goed, maar na één derde gelezen te hebben, vond ik het welletjes, de schrijfstijl en mezelf klikte precies niet zo goed. Ikzelf deel het boek op in 3 delen net zoals de auteur 3 verhaallijnen trekt. Eerste deel leest vlot, tweede deel verveelde mij en derde deel las als een sneltrein. Ik ben er nog niet helemaal uit en laat het boek eerst wat bezinken vooraleer er verder iets over te zeggen. Voorlopig geef ik 3 sterren om maar bij dit cijfer te blijven steken...(mogelijks verandert dit nog).. een cijfer dat voor dit boek meer dan 1 belangrijk gegeven voor stelt. "
Dit was hetgeen ik aanvankelijk voelde na het lezen van het boek. Eens het boek wat bezonken, kwam ik beduusd tot de vaststelling dat het psychologische uit het boek mij bij de keel had gegrepen en ik het niet eens door had. Hoe meer je erover nadenkt hoe sterker het boek wordt en hoe subliemer de schrijfstijl van Bart Debbaut lijkt te zijn. Als titel gaf ik ''cijfer 3" en eigenlijk komt dit cijfer in dit boek voortdurend terug. Dit snap je maar eens het boek volledig uit is en je ook het plot helemaal door hebt.
"De grijze muis met zijn duister verleden en een onleefbaar heden." Zo omschrijft de auteur het personage 'Gerard Jeurissen'. Hiermee eindig ik mijn korte eigen mening, want dit boek moet door éénieder zelf worden beoordeeld zonder veel invloeden van buitenaf. Mijn aanvankelijk gegeven 3* worden opgetrokken naar 5*. ( )

een verdienstelijk debuut, de plot zit goed in elkaar. De profiler is wat te voorspelbaar en dan komt de afwikkeling van het verhaal wat te snel. Maar zeker het lezen waard. ( )

Conclusie: goed verhaal, overwegend vlot geschreven, maar toch liever wat meer schwung in het politieteam. Verdienstelijk debuut.
Volledige bespreking: http://wraakvandedodo.blogspot.com/2008/09/bart-debbaut-scherven.html ( )

Binnen een tijdsbestek van enkele weken worden meerdere vrouwen en een man vermoord. De politie staat voor een raadsel, vooral omdat de eerste moorden geen enkel aanknopingspunt bieden.
Hoofdinspecteur Leyssens worstelt naast de onbegrijpelijke moorden met de dood van zijn vrouw (kanker) en daarnaast het feit dat hij wordt aangetrokken tot de veel jongere Mieke die in zijn team zit. De jonge onderzoeksrechter Vantoerenhout, die het onderzoeksteam lijkt aan te sturen (dit was mij niet geheel duidelijk), lijkt een niet zo sympathiek persoon te zijn, de interactie met het team gaat nogal stroef, maar we krijgen helaas geen kijkje in zijn hoofd.
Deze psychologische misdaadroman zit goed in elkaar. Het aparte is dat we naast de 'standaard' beschrijving van het onderzoek door de politie ook meekijken in het hoofd van de moordenaar. De verschillende standpunten worden aangeduid middels de titels van de hoofdstukken.
We krijgen zo inzicht in de moordenaar en het onderzoeksteam dat hem probeert te vinden. Langzaam maar zeker vallen de puzzelstukjes op hun plaats.
De hoofdstukken waarbij we in het hoofd van de moordenaar zitten leveren soms best lastige teksten op omdat de moordenaar niet denkt zoals een normaal persoon zou denken.
Erg opvallend is het feit dat er goed als geen fouten in dit boek staan.
Al met al een prima thrillerdebuut. ( )