Ik heet Lionel Tardieu ... Ik ben wat de inboorlingen een Langneus noemen -
een Westerling. Na de dood van mijn vrouw ben ik naar Indochina gekomen. Dat was in ... Ik weet het niet echt meer. Ik wil het niet weten ... De haven van Saigon lijkt wel een mierenhoop, waar de geur van kruiden zich vermengt met die van de stroom ... Op een paar riksja's na, heb ik er de straten voor mij. Ik ben op weg naar de Prinses ... Ik weet best dat het nog onbehoorlijk vroeg is voor een bezoek. Haar "logées" zijn vast nog niet bekomen van hun nachtelijke arbeid. Maar ik kom niet om troost te vinden voor het weduwnaarschap. Ik ga op bezoek omdat Bergbloempje vandaag haar verjaardag viert...

Servais en Dewamme, als onbeweeglijke reizigers, vertellen ons hier het merkwaardige verhaal van Lionel Tardieu. Een poëtische en perverse ontdekkingstocht naar het binnenste van de menselijke ziel, door de scheppers van Bosliefje.

Lionel a fait fortune en Indochine pendant les colonies... La-bas, il se lie d'affection pour une petite fille : Montagne fleurie. Mais la mort de son père l'oblige à rentrer en Europe rapidement... Lorsque celui-ci reviendra en Europe, il se mariera mais ne pourra jamais oublier ce visage et essaiera de retrouver le charme de l'enfant en adoptant une autre fillette européenne. Mais le regard des gens, l'incompréhension des uns et la bêtise des autres feront qu'il n'aura comme seule issue que de retourner vers l'Orient qui lui apportera l'apaisement auquel il aspire. ( )