The most Mad Men thing I've come across since watching Mad Men. A bit rambly, you can tell Cheever is a short story writer. Some real nice bits with some uninteresting bits. Requires perseverance. ( )

Part 1 was better than part 2 which was better than part 3. I still enjoyed it. ( )

Mijn lezing viel in twee: geniaal is het eerste stuk, chaotisch het tweede. Toch onversneden Cheever, dé fileerder van suburbia, met een kwinkslag en immer gegoten in de meest bekoorlijke zinnen. ( )

It’s difficult now to read what was probably a ground-breaking novel when published. The themes seem unoriginal and overdone. While reading this I was put in mind of the movie The Ice Storm with Sigourney Weaver, Kevin Klein, Joan Allen, Christina Ricci, Elijah Wood and Tobey McGuire. The same kind of surface perfection exists, but beneath is corruption, violence, sex and betrayal. Everyone seems to be a deviant, a fuck-up or both. Cheever’s attitude towards sex and alcohol are at once permissive and embarrassed. It was jarring to have the word faggot used so liberally. The whole Tony sickness is just bizarre. An extreme case of ennui? Drugs? Withdrawal? Abuse? Who knows, but it takes the “magic Negro” trope to get him out of it. I love dad’s denial though. What did he say it was, mononucleosis? Yeah, that’s good. When Hammer decides to kill him, I almost expected him to go quietly, but no, it took a blow to the head. Nailles gets to be the hero at the end though, which is surprising given the fact that he’s pretty much stoned all the time. Not much in the way of women in this novel, although Nailles’s wife does get a few minutes of pen time. Despite Eliot’s ardent devotion and sexual appetite, she strays and in such a blase way that if he ever became aware, it wouldn’t touch him. Not really. I’m not sure if I’ll read more Cheever, but I’m glad I read this even if I don’t think I’m the right generation to appreciate it. Such angst about external appearances is foreign to my experience. Buried hangups that grind a person into drug and alcohol abuse just seem weird to me. Let your freak flag fly is how we do it now and damn what the neighbors think. They’ve got their own flags. I guess this is a good illustration of that and maybe what started making everyone realize that it’s not just them. ( )

Bullet Park is een voorstad van New York. Elliot Nailles woont er met zijn vrouw en zoon, neemt elke ochtend de trein naar zijn werk, gaat op zondag naar de kerk en is lid van de vrijwillige brandweer. Twee gebeurtenissen veranderen zijn leven. Zijn zoon Tony wil van de ene op de andere dag zijn bed niet meer uit. De hulp van dokters baat niet en pas na weken geneest een goeroe de jongen van zijn depressie en staat hij weer op.
De familie Hammer komt naast hen te wonen. Paul Hammer is de onechte zoon van een rijke vader en een excentrieke moeder. Hij zoekt gezelschap en een doel in zijn leven. Hammer en Nailles : hamer en spijkers, dat belooft weinig goeds, bedenkt Elliot en dit leidt uiteindelijk ook naar een climax.
Een wijk in de jaren 60 waar de middenklasse woont, de vrouwen zich bezighouden met party’s geven en waar uiterlijk vertoon belangrijk is. Maar er worden ook veel drank en pillen gebruikt. Een goede roman met een mooie beschrijving van de levens van de hoofdpersonen. ( )