Ik heb zes bladzijden gelezen over de familie van Hanna en het is nu al zo mooi. ik maak lichte vergelijkingen met 'Alles is verlicht, de vrouwen en hier het Gelderse platteland.

Nu op blz. 90. We zitten in Zuid-Amerika sober, precies vertelde intense fragmenten uit het harde leven, vooral voor vrouwen. Afgeronde verhalen, geen woord te veel, beleefd, gezien of gehoord door Hanna, die zelf ook haar leven probeert te vinden.Het hoofdstuk 'Lorenza' is wonderschoon. Ook in 1985 kon Fleur al Schrìjven. :

'Bij het op een na laatste huisje van een straat zonder naam bonkten de kinderen met hun vuisten op de deur en stormden naar binnen. Fatima zat op me te wachten met een halfvolle fles Pisco, empenada's en een stuk dieprode watermeloen.' (blz 29)

'De week erop was er geen olie meer, en opnieuw kamde Lorenza 's ochtends haar vlechten los. Ze strooide wat extra graan in de vogelkooi, bracht het meisje naar de buurvrouw en zei tegen don Pedro:"ik zal proberen voor het donker thuis te zijn. Maar je moet je niet ongerust maken als ik pas morgenochtend kom." ' (blz. 74) ( )